Prinses Cheyenne is waarschijnlijk de enige Rottweiler in een koets. Cheyenne is dan ook een heel bijzondere hond. Ze kan namelijk verhalen vertellen en zelfs opschrijven! Cheyenne heeft iets vervelends meegemaakt. Ze vertelt hieronder wat dat precies is en hoe haar ‘mensen’ (mam, pap en de kinderen) haar helpen om haar leven een stuk aangenamer te maken, zodat alles weer goedkomt. Cheyenne zal wekelijks haar verhaal vertellen.
Hallo allemaal
Ik ben Cheyenne en ik ben een Rottweiler….. Tenminste, dat is mijn ras, maar mijn mam noemt me altijd prinses dus misschien ben ik dan een Rottweiler prinses?
Gister kreeg mam een berichtje van een mevrouw, die vroeg of ik hier iets wilde vertellen over mijn leven.
Dat vind ik wel leuk hoor! Want ik heb nu toch weinig te doen, ik mag helemaal niets dan alleen maar liggen…
Ik zal jullie vertellen hoe dat komt.
Ik ben Cheyenne!
Achterpootjes wilden niet meewerken
Vorige week vrijdagavond (16-09) had ik een beetje spierpijn. Ik kon moeilijk overeind komen toen we ’s avonds gingen wandelen en daarom hebben we maar een kort rondje gewandeld.
Normaal slaap ik samen met Tyson (Husky) bij pap en mam op de kamer, maar mam zei die avond dat ze samen met mij beneden bleef slapen.
Ik heb heerlijk geslapen, maar toen ik zaterdagochtend op wilde staan, wilden mijn achterpootjes helemaal niet meewerken… Ik voelde me erg verward en heb mam gauw wakker gemaakt.
Ze wilde me helpen maar het lukte niet om op te staan, pap kwam naar beneden en ook de kinderen kwamen gauw beneden. Ze moesten huilen omdat ik niet kon lopen. Ik heb gauw hun tranen weg gelikt, want ik vind het niet leuk als de meiden moeten huilen.
Naar de dierenarts
Ik hoorde mam zeggen dat ze de dierenarts ging bellen. We mochten gelijk komen.
Ik werd in de auto getild, dat vond ik erg leuk, ik zit graag in de auto!
Bij de dierenarts moest ik op die grote tafel gaan liggen, ik heb wel tegengestribbeld want daar hou ik totaal niet van!
De dierenarts onderzocht me en vertelde dat ik een rughernia had. Ik kreeg 2 injecties van hem. Ze deden gelukkig niet zoveel pijn en ook kreeg mam een doos pijnstillers mee.
De dierenarts vertelde dat ik 6 weken benchrust moest houden. Ik kreeg het helemaal warm, ik hou niet van een bench!! Ik heb er wel eens verhalen over gehoord, maar heb er zelf nog nooit in gezeten, ook niet toen ik nog klein was.
Cheyenne moet rust houden. En dat is een hele klus!
Rust
Gelukkig zei mam direct dat ik niet in een bench hoefde, zolang ik me maar rustig zou houden.
Die zaterdag heb ik veel geslapen, ik voelde me in de war en wist niet hoe ik moest lopen, ik heb ook niet geplast of gepoept en daar maakten ze zich hier zorgen om. Ze begrepen niet dat ik gewoon niet in de achtertuin wilde plassen!
Zondagochtend mocht ik weer mee in de auto. Pap en mam reden naar de zeedijk toe en daar werd ik uit de auto getild. Ik heb direct heel veel geplast want ik moest best nodig.
Ik wilde graag naar boven toe rennen, net zoals ik altijd doe, maar dat mocht niet… Best flauw he?! Ik moest direct weer mee naar huis toe.
Toen we thuis kwamen lag er een dekbed in de gang. Daar werd ik opgetild en toen trokken ze me zo door de gang, keuken naar de woonkamer toe, zo hoefde ik niet zelf te lopen, das handig!
Rottweiler in een koets
Inmiddels zijn we een week verder. Ik kan al weer wat beter lopen maar het mag nog niet.
Pap en mam hebben een mooie kar voor mij gemaakt en als we dan een rondje gaan wandelen mag ik in de kar zitten. Dat vind ik nog leuk ook! Ik voel me een echte prinses in een koets.
In de kar zit een apart hoekje voor koekjes en een paar flesjes water. Ik heb nu al een paar keer de koekjes opgegeten, had mam ze daar maar niet neer moeten leggen toch?!
Er wordt hard gewerkt aan de koets van de prinses
Koekjestrommel
In de keuken staat er een grote koekjestrommel. Van de week had Tyson de hele trommel omgeduwd. Hij deed dit voor mij, want ik lust heel erg graag koekjes, maar ik gooi geen trommel om, daar ben ik te braaf voor. Ik laat Tyson zulke dingen doen 
Toen kwam ik erachter dat ik ook heel snel met mijn kont over de vloer kon schuiven, want tsja, die koekjes moesten toch opgegeten worden voordat mam ze allemaal opraapte?!
Ik heb gelukkig geen pijn, het is alleen heel erg onhandig dat mijn achterkant nog niet zo goed mee wil, maar het gaat elke dag beter!!
Het gaat iedere dag beter met Cheyenne
Wordt vervolgd
Mam heeft met mevrouw Dea afgesproken dat ik elke week zal vertellen over hoe het met mij gaat, dus jullie gaan vaker over mij lezen.
Ik ga nu nog even slapen, ben best moe, want we hebben net ook een heel stuk gewandeld en er was zoveel te zien en te ruiken vanuit mijn kar!
Tot volgende week!!
Lees de avonturen van Prinses Cheyenne ook op Facebook.
Geef een reactie