Prinses Cheyenne is een Rottweiler met klasse. Wekelijks schrijft Cheyenne een verhaal voor RottweilerStart. Hierin vertelt ze over haar rughernia en hoe haar ‘mensen’ (mam, pap en de kinderen) en Husky Tyson, haar helpen om haar leven een stuk aangenamer te maken. Dit is alweer de derde column van Cheyenne.
Rottweiler met een rughernia
Goedemiddag! Daar ben ik weer…
Inmiddels heb ik nou drie weken last van mijn handicap, een rughernia, maar het gaat heel erg goed met mij. Al kan ik natuurlijk nog niet alles en daar baal ik soms wel van hoor!
Maar ik mag steeds verder mee wandelen. Net zijn we ook een rondje wezen wandelen samen met pap, mam en de kinderen, tenminste, de jongste twee want de oudste lagen nog te slapen… Ik heb heerlijk gelopen en wilde steeds harder, maar dat ging niet. Ik mag helaas niet meer los mee lopen omdat ik van de week bijna de sloot in duikelde toen we achter een paar muizen aan zaten .
Koekjes
Na een tijdje moest ik weer terug in mijn kar, maar dat wilde ik helemaal niet! Ik deed net alsof ik ze niet hoorde, heb me gewoon omgedraaid en ben met mijn neus in de lucht de andere kant op gelopen.
Maar weet je wat nou zo jammer is? Pap gooit elke keer lekkere koekjes in mijn kar en ik ben echt dol op koekjes! Dus wat doe ik dan? Heel erg dom… Ik spring mijn kar in om het koekje te pakken en dan doet mam snel de klep dicht zodat ik er niet meer uit kan! Als een muis in een val .
In de kar
We zijn weer verder gelopen. Ik had vandaag geen zin om in mijn kar te blijven zitten dus heb een aantal pogingen gedaan om eruit te klimmen… Dat ging niet. Ik word altijd veel te goed in de gaten gehouden, maar na mijn derde poging om uit mijn kar te springen, hebben ze me aan de halsband vastgehouden zodat ik geen kant meer op kon.
Gelukkig mocht ik daarna nog een stukje eruit, ik rook ook zoveel lekkere geuren…
Maar ook dit was maar een klein stukje en ik moest al snel weer in mijn kar.
Tys was vandaag ook niet zo braaf, hij heeft de hele weg keihard aan de riem getrokken. Ze hadden hem beter voor mijn kar kunnen zetten, dan was ik lekker hard gegaan .
Tys was boos omdat ik harder ging. Hij baalde ervan dat pap niet zo hard liep. Ik heb hem uitgelachen en mijn tong naar hem uitgestoken.
Ik vind het soms best moeilijk en weet niet wat ik nou eigenlijk wil. Ik vind het erg leuk in mijn kar, maar vind het ook erg leuk om te wandelen, vooral nu ik steeds beter kan lopen.
Prinsessen horen in een koets
Maar ik ben een prinses en zal me ook zo blijven gedragen. Prinsessen horen in een koets en niet door het gras en de modder te lopen . Dus ook al ben ik straks helemaal beter, dan wil ik af en toe toch in mijn koets rondgereden worden hoor. Ik heb al gehoord dat pap en mam tegen elkaar vertelden dat ze sowieso van plan zijn om voortaan de kar mee te nemen als we gaan lopen. Ook als ik weer helemaal beter ben…..
Toen we thuiskwamen ben ik op mijn kussen neergeploft en wilde ik gaan slapen, maar mam zei dat ik eerst nog mijn column moest typen…. Dus ik ga nu wel lekker slapen want ben best moe hoor! Heb deze keer best wat meters gelopen… Maar zien jullie wel dat het steeds beter gaat met mij?
Rughernia is te genezen
Een rughernia is echt wel te genezen, maar het kost heel veel tijd en dat is wel erg moeilijk.
Je mag helemaal niks! Je mag niet met een bal spelen en mag niet rennen. Je mag niet op de bank springen, wat ik gister lekker toch gedaan heb… Wat zijn pap en mam ineens streng voor me!
Maar diep van binnen weet ik wel dat ze het goed bedoelen en dat ze dit voor mijn eigen bestwil zeggen. Dus ik zal maar gewoon braaf luisteren en hopen dat ik over een paar weken weer lekker over het slik achter de zeekippen (meeuwen) aan mag rennen!
Tot volgende week!
Lees hier column 1 en column 2 van Cheyenne. Lees de avonturen van Prinses Cheyenne, de Rottweiler met een rughernia, ook op Facebook.
Geef een reactie