Op RottweilerStart schreven we onlangs over de ziekte JLPP, een erfelijke aandoening bij honden die ook de Rottweiler treft. Ook Rottweiler pup Senna leed aan deze ziekte en is inmiddels overleden aan de gevolgen van JLPP. Het baasje van Senna vertelt over haar pup, over de fokker die het niet zo nauw nam met de regeltjes en over het ziekteverloop.
R.I.P mijn lieve Senna
Na de plotselinge dood van mijn allerliefste, dappere, vrolijke en pestende meisje Senna, vroeg RottweilerStart.nl mij of ik bereid was nog een afsluitend stukje te schrijven over mijn Rottweiler Senna.Wanneer ik daar aan toe was natuurlijk. Uiteraard ben ik daartoe bereid vanuit mijn liefde voor het geweldige ras en mijn meisje.
Ja wanneer ben je eraan toe? Het allesoverheersende verdriet is weggetrokken, maar nog steeds heb ik er ontzettend veel moeite mee. Zo’n jong hondje begrijpt die wirwar van emoties niet, maar jij weet dat ze nog maar kort te leven heeft. Ook kan jezelf het meeste genieten van de tijd samen. Senna en ik hebben dus ook echt genoten samen… al komt dat op sommigen wellicht vreemd over.
Automatische piloot
Het is allemaal zo onwerkelijk wat er gebeurt is en ik heb eigenlijk uitsluitend op de automatische piloot geleefd. Ik was bovendien vol ongeloof dat een mens zo wreed kan zijn en dat je je zo in mensen kan vergissen. Het ziekteproces van Senna was zeer zeer pijnlijk en aanvankelijk drong het nauwelijks tot me door dat de fokkers hebben gefraudeerd. Ik vond het ook enorm kwetsend dat de betreffende hond, de vader van Senna, binnen één week opnieuw werd aangeboden voor de fok. Van de fokkers heb ik nooit een bericht van excuus gekregen. Totale radiostilte!
Let wel…ik heb niets tegen de hond waarmee gefokt wordt, al denken sommigen dat wel. Ik heb wel wat tegen de werkwijze van de eigenaren, de fokkers. Zij hebben zeer doelbewust, zo blijkt nu uit schrijven advocaat, de hond op de naam van de ene partner gezet en alle dekkingen en contacten laten verlopen door de andere persoon. Ik eis dan ook dat de hond volledig uit de fok wordt gehaald.
Onbegrip
Ik heb ook onbegrip voor de houding van de fokkers zelf. Toen de diagnose kwam dat Senna leed aan JLPP, ontving ik als reactie dat het onmogelijk was dat Senna aan deze ziekte leed en dat ik eens op moest houden met stressen??? Ik begrijp dat het feit dat een door hen gefokte pups aan deze ziekte lijdt, ook voor de fokker een klap was. Maar ik vind het ontoelaatbaar dat zij overal kenbaar maken hoe zielig ze zijn en hoe goed ze hun huis ontsmet hebben. Ze laten de koper van de pup volledig vallen! Je mag jezelf in zo’n geval geen goed fokker noemen en moet dan een andere hobby gaan zoeken. Dat is mijn mening!
Senna
Instabiliteit
Met Senna is het vrij lang goed gegaan nadat ze weer thuiskwam van haar verblijf bij de dierenarts. De eerste twee weken had ze moeite met lopen en dat beangstigde me best wel. Dit verbeterde naarmate ze weer op gewicht was (ze was ongeveer 3 kilo te licht toen ze thuiskwam) en ze weer enige spieropbouw kreeg. Uiteraard zag je instabiliteit met lopen. Dat moeten kenners ook gezien hebben op de vele video’s ik geplaatst heb op Facebook. Maar ze kon verder alles. Ze stond met gemak op en kon lopen, rennen, springen en uiteraard pesten. Haar beste gang was eigenlijk in draf. Je zag dan zeer weinig instabiliteit. In galop zag je de afwijkende afzet en een snelle wending. Dat resulteerde vaak in omvallen en meteen weer opstaan en verder rennen. Het gangwerk verslechterde niet meer in de maanden erna en dit bleef stabiel.
Ogen
Haar ogen waren een ander verhaal. Die werden slechter en dat gold met name voor haar rechteroog. Ze had er zelf nog geen last van en was vrolijk en blij. Vanwege het slechte zicht met haar rechteroog, was het nagenoeg onmogelijk haar links te laten volgen. Ik ben daar ook niet harder op gaan trainen omdat ik bemerkte dat ze zich niet prettig voelde. Daarbij komt dat mijn honden meestal loslopen in het buitengebied. Alleen als op puppycursus,wanneer alle pups los mochten, merkte je dat ze onzeker werd van het slechtere zicht. Er was een koppel van vier honden bij die extreem sjeesden. Maar dan hielp ik haar door haar te begeleiden naar een groepje mindere idioten waar ze lekker mee kon spelen. Ook haar staartje stond dan meteen weer hoog. Om dezelfde reden heb ik zeer drukke plaatsen gemeden. Ze had maar kort te leven dus waarom zou ik haar belasten met zaken als drukke wegen, veel mensen, rennende kinderen en harde geluiden. Ik wilde gewoon dat ze genoot en zich veilig voelde.
Tot en met 23 januari ging het dus eigenlijk erg goed met Senna. Ik ging regelmatig eventjes langs de dierenarts voor een check up en had me goed laten voorlichten. Maar wat ik niet wist is is dat JLPP geheel anders kan verlopen dan vaak gezegdwordt. De totale verlamming van het strottenhoofd verliep heel anders. Senna had alleen een geluidje tijdens spel, verder niet. Het was een drukke, vrolijke en speelse pup. Ook is ze nooit hees geweest en hoestte ze ook niet.
Voortekenen
Er zijn wel voortekenen geweest. Deze werden niet opgemerkt door de dierenarts, maar wel door mij. Zo’n twee weken voor haar dood begon ze te kokhalzen na het trekken van een sprintje en ging daarna meteen ‘out’. Ze kwam meteen bij toen ik haar optilde. En een week voor haar dood had ze neusrochel bij het wakker worden. Een kleine week voor haar dood zat ze zelfs zo vol met slijm dat ze dit uitspuugde. Ze ging regelmatig ‘out’, maar bleef ook nog spelen met Sammy. Op haar laatste dag had ze diarree en kreeg weer een longontsteking. ‘s Avonds rond een uurtje of negen, zijn volgens mij alle functies is uitgevallen Ik vermoed dat tijdens de rit naar de dierenarts ook haar oogzenuwen geheel weggevallen zijn. Thuis had ik haar nog in de ogen kunnen kijken en eenmaal bij de dierenarts aangekomen, waren haar ogen volledig weggezonken en waren nauwelijks meer te zien. Dat beeld vergeet ik nooit meer!
Je kunt je niet voorbereiden
Ik weet dat ik juist heb besloten op het moment ik zag dat ze plots erg slecht ging. Nu echter zit ik weer met de twijfel. Dat heb ik altijd als ik zo snel een beslissing neem. Je kunt je totaal niet op voorbereiden op JLPP en de dierenartsen weten ook te weinig over deze aandoening. Ik ben wel erg blij dat er momenteel al zoveel honden getest zijn op JLPP en dat we hierdoor deze vreselijke aandoening uit het geweldige ras kunnen verbannen!
Dapper meisje
Senna en Sammy
Senna en ik waren erg naar elkaar toegegroeid. Het was een ontzettend lief en aanhankelijk meisje en ze genoot van alle uitjes. En oh oh wat pestte ze graag. Sammy haalde graag ballen op die ik gooide met een werpstok. Het vaste ritueel van Senna was om ‘bam’ bovenop de bal duiken als Sammy hem neerlegde. Daarna keek ze mij heel stiekem aan om even later het balletje los te laten en net te doen alsof ze erg druk was met een grassprietje, takje of blaadje. Maar zodra ze zag dat ik het balletje wilde pakken, sprong ze er bam weer bovenop. Mijn lieve pestkopje!
Senna leed aan JLPP en heeft ook iedereen wakker geschud. Maar nog meer was Senna een dappere meid met een vrolijk en speel karaktertje. Ze heeft gelukkig nog enkele maanden kunnen genieten en van alle kanten zeer veel liefde ontvangen. Ze is nauwelijks alleen geweest, heeft zeer veel mooie plekjes ontdekt en heeft zelfs nog kunnen genieten van de sneeuw.
Dag lieve meid!
Senna’s favorietje speeltje was een jerrycan. Oh wat was ze iedere keer weer blij als ze verenigd was met haar grote vriend!
Senna en haar jerrycan!
Ik heb menig uurtje staan blauwbekken en genoten van hoe ze speelde. Nu nog geniet ik van de vele filmpjes die ik heb gemaakt.
Kort naar haar dood ben ik teruggegaan naar de bewuste plek waar de jerrycan lag. Maar die was inmiddels verdwenen. Ik heb lang gezocht maar niet gevonden. Ik zal blijven terugkeren naar deze mooie plek……Dag lieve meid! XXX
Het baasje van Senna wilde duidelijk vermeld hebben dat niet de eigenaar van de teef, maar de eigenaar van de reu heeft de papieren heeft vervalst.
Lieve baasjes van Senna,
Na alle verhalen over Senna gelzen te hebben,moet ik even reageren.
Hoewel ik niet weet of ik dezelfde weg bewandeld zou hebben met Senaa, die jullie gegaan zijn, heb ik wel veel respect voor jullie keuzes.
Inderdaad heeft Senna, samen met haar broertjes en zusjes veel teweeg gebracht in de Rottweilerwereld en hebben zij er mede voor gezorgd dat verantwoordelijke fokkers nu massaal hun honden laten testen.
JLPP is ongeneeslijk, maar kan gelukkig voorkomen worden. Het had ook in dit geval voorkomenkunnen worden en dan hadden jullie geen ziek hondje gehad, niet dezelijdensweg hoeven gaan.
Maar laten we ook eerlijk zijn: ik lees in je verhaal naast je verdriet ook alle liefde en blijdschap die je hebt mogen delen met Senna en al die emoties bij elkaar hebben je sterker gemaakt en jehet leven anders doen ervaren.
Een klein beetje troost wil ikproberen tebieden:
Het ismijnovertuiging dat leven en liefdeeeuwig zijn,zonder beginen zonder eind. Midden in die cirkel staat Senna. Ze is in jullie leven gekomen en zal daar altijd blijven, stralend, vol liefde en vol warmte. Haar liefde zal steeds bij jullie zijn en blijven, eeuwig.
Mogen jullie haar dan niet missen? Niet rouwen om het verlies van dit heerlijke knuffelbare lijf met daarin al die lieve fijne en ondeugende dingen? Natuurlijk wel! Dat is normaal en dat heeft zijn plaats en zijn tijd nodig. Daarvoor wens ik jullie heel veel sterkte!
Wat jullie overkomen is, had, in menselijke termen, nooit mogen gebeuren en ook niet hoeven gebeuren, Maar dan hadden jullie ook Senna nooit hebben leren kennen. Verdriet zou je bespaard gebleven zijn, zeker, mar ook al die andere,mooie dingen die je in zo’n korte tijd hebt mogen beleven.Houd je daar maaraan vast. Koester de herinneringen, want daarmee koester je Senaa, daarmee koester je de LIEFDE.
Liefs,
Henneke
een betrokken rottweilerfokker
Dank je wel Henneke voor je wijze en lieve woorden. Uiteraard ben ik eerst kapot gegaan van verdriet maar heb ik tegelijkertijd genoten van de vele foto’s en fimpjes van mn lieve meis! Sinds enkele dagen word ik niet meer steeds wakker met een beklemmend gevoel maar slaap ik rustig. Alles moet slijten en even zijn alle emoties die ik lang weg gehouden heb in belang van mn meis, maar zeker ook mezelf losgekomen. Van al mn mooie momenten met mn vrolijke snuiter stel ik een album samen. Dat is altijd erg fijn om te doen en benadrukt ook de geweldige tijd we samen gehad hebben. Ik heb eens gezegd “er was een reden dat Senna bij me kwam en ik voor haar gekozen heb”. Op 1 foto van ons samen komt dat zeer tot uitdrukking. Deze foto komt ook mooi op hout aan de muur. Mn meisje zal in mn hart en in beeld dus altijd onderdeel uit blijven maken van mn leven. Dank je lieve Henneke!