Waarom bestaat het beroep kynologisch instructeur? In elk vakgebied en voor ieder beroep geldt dat je een opleiding moet hebben genoten om binnen dat vak aan de slag te gaan. Ook dien je je continu bij te scholen. Binnen de hondenwereld lijkt dat niet het geval. Mensen met slechts klein beetje ervaring op hondengebied mogen zich uitgeven voor deskundig expert. Kynologisch instructeur Arnt Haanappel die komende week de officiële benoeming door de Raad van Beheer mag ontvangen, is het hier niet mee eens. Hij vindt dat iedereen een officiële opleiding moet volgen om zich kynologisch adviseur te mogen noemen en dat men zich moet blijven bijscholen. Lees hieronder zijn persoonlijk gedachte over dit fenomeen.
Kynologisch instructeur
Kynologisch instructeur… hondenschool… kynologisch gedragstherapeut…. geld uit je zak klopperij…. ik heb al mijn hele leven lang honden…. ik heb enorm veel ervaring met honden… ik ben opgegroeid met honden… en dit is nog maar een schijntje van een zeer breed scala aan argumenten waarom een gecertificeerd instructeur of gecertificeerd therapeut “minder” zou zijn dan menig ander “deskundige”…..
Certificering, bij- en nascholing
Toen wij 15 jaar geleden in ons nieuwbouwhuis kwamen wonen, hadden we de nodige dingen uitbesteed aan vaklui. Vaklui, die niet alleen verstand van zaken hadden, maar ook een degelijke opleiding afgerond en hun kennis op peil moesten blijven houden door middel van bij- en nascholing. Denk bijvoorbeeld aan een elektriciën of een cv-installateur.
Eenmaal gesetteld werd een jaar of 12 geleden onze oudste geboren en niet veel later onze jongste. Onze jongens gingen een aantal dagen naar de kinderopvang met goed opgeleide pedagogisch medewerkers. Ook stuk voor stuk mensen die zich moeten laten bij- en nascholen. En natuurlijk zwemles, ook hier weer bij goed geschoolde zweminstructeurs dan wel zweminstructrices, die ook bij- en nascholing volgen en die allemaal ook ervaring hadden en iedere dag weer ervaring opdeden. En onze jongens gaan naar school (de lagere school en de oudste na deze zomervakantie inmiddels naar de middelbare). Natuurlijk hebben de leraren/leraressen (inderdaad) hun graad behaald en volgen inderdaad bij- en nascholing (en beschikken uiteraard over de nodige ervaring).
Zo kan ik nog wel even doorgaan met bijvoorbeeld sporten van onze jongens en over de gediplomeerde trainers en leraren. Oftewel in ons dagelijks leven hechten we erg veel waarde aan opleiding, certificering, bij- en nascholing naast de broodnodige ervaring in het vak of de sport.
Tegenovergestelde in de hondenwereld
Maar wat heeft dat nu te maken met honden? Eigenlijk heel erg veel! Want bovenstaande snapt en begrijpt iedereen en vindt iedereen niet meer dan normaal. Maar tegelijkertijd gebeurt maar al te vaak juist het tegenovergestelde in de hondenwereld! Want binnen de hondenwereld vindt iedereen zich een zeer deskundig expert en kan iedereen zich beroepen op jarenlange ervaring. En zodoende is ook iedereen bijzonder goed in staat om een perfect advies te geven over werkelijk ieder “probleem” met welke hond dan ook of is meer dan uitstekend in staat om instructeur te zijn….
Eigen ervaring
Ruim 3 jaar nu hebben mijn vrouw en ik onze eerste hond, een Rottweiler teef, die we met 4,5 maand hebben overgenomen van mensen die er niet meer voor konden zorgen. Hoewel we allebei met honden zijn opgegroeid (Rottweilers resp. Pekinezen), merkten we dat het opvoeden van een hond totaal anders is. Natuurlijk zijn we met haar op puppycursus en pubercursus geweest, waar we heel erg veel hebben geleerd. Dit uiteraard bij een erkende hondenschool met gecertificeerde kynologisch instructeurs.
Wat is een kynologisch instructeur?
Een kynologisch instructeur is een specialist in opvoeding, heropvoeding en training van honden. Zo’n instructeur begeleidt eigenaren bij het opvoeden en trainen van hun hond. Hiervoor heb je kennis nodig op het gebied van onder andere houding, gedrag, oorzaken van gedrag, stresssignalen en leerprocessen bij honden. Er zijn diverse opleidingsinstituten waar je terecht kunt voor een opleiding tot kynologisch instructeur. Heb je het diploma gehaald, dan wordt je voor een periode van drie jaar benoemd tot kynologisch instructeur. Daarna dien je op de hoogte te blijven van de nieuwste (wetenschappelijke) inzichten binnen het vakgebied en moet je kennis up-to-date blijven. Daarom die je minimaal 7 uur per maand les te geven en jaarlijks beroepsgerichte nascholing te volgen.
Op de website van Stichting Platform Professioneel Diergedragsdeskundigen (SPDD) staan de voorwaarden waaraan gedragstherapeuten en kynologisch instructeurs moeten voldoen. Op de website van Raad van Beheer vind je meer informatie over het beroep kynologisch instructeur.
Nog altijd achterhaalde trainingsmethoden en gedachtegangen
Soms kom ik weleens mensen tegen die een tip geven of zelfs advies over hoe je met een hond moet omgaan. Ik vind dat prima en soms zit er best weleens iets tussen, waarvan ik denk dat dat best okay is. Op Social Media lees ik ook vaak de meest briljante adviezen van de meest waanzinnige deskundigen. En dan houd ik mijn hart soms echt vast. Want blijkbaar nog steeds, tot op de dag van vandaag, worden zeer ouderwetse, achterhaalde en/of niet kloppende trainingsmethoden geadviseerd en ook daadwerkelijk overtuigd ingezet. Ook zijn er nog zulke enorm hardnekkige denkbeelden: de hond is als een wolf, een roedeldier…. pak hem in z’n nekvel, want dat doet de moederhond ook… en dan laat ik bewust de term “dominant” nog even achterwege…. En niet alleen op Social Media, maar als ik op internet ga zoeken naar een hondenschool, krijg ik heel veel resultaten, waarbij best een groot deel niet gecertificeerd is, maar zich wel uitgeeft voor een school met ruime ervaring (diploma’s, certificeringen e.d. kunnen natuurlijk niet genoemd worden).
Ik vraag me daadwerkelijk oprecht af waarom die methodes en zeker gedachtegangen nu zo ongelooflijk hardnekkig zijn? Ook vraag ik me af waarom er nog steeds zo veel zichzelf uitgeroepen instructeurs en deskundigen rondlopen?
Dat laatste is helaas niet zo verwonderlijk, aangezien iedereen zich voor instructeur kan uitgeven en een hondenschool kan beginnen. Hoewel er steeds meer gecertificeerde hondenscholen zijn met gediplomeerde instructeurs, is er nog altijd een behoorlijk aantal die de naam hondenschool of instructeur niet zou mogen dragen. En dat geldt evenzo voor gedragsdeskundige.
Onwetendheid
En waarom dan toch nog altijd die achterhaalde, maar zeer hardnekkige denkbeelden en methoden? Heeft het te maken met de gemakzucht van de mens? Met het willen van een snelle en makkelijke oplossing, een quick fix? Met het onbewust onderkennen van de eigen onbekwaamheid? Of met het niet mee willen gaan met de tijd en meest recente wetenschappelijke ontwikkelingen? Of omdat het zo lekker je ego streelt wanneer zo’n methode zo goed en snel resultaat geeft en jou, als mens, zeker laat zien dat jij vooral de baas, de roedelleider, het opperhoofd bent.
Het antwoord zal ergens in dat midden liggen en bij de een is het meer onwetendheid, terwijl bij de ander het daadwerkelijk (onbewust) eigen ego is of (bewust) niet meegaan met de tijd.
Oogkleppen
Zelf ben ik gecertificeerd kynologisch instructeur en weet wat er allemaal komt kijken bij de opleiding en stagetijd, dat de opleiding me zeker niet is komen aanwaaien en dat het praktijkexamen absoluut geen “kattenpis” is. En daarom vind ik het ook zo ontzettend jammer dat er nog maar al te vaak wordt geluisterd naar zichzelf uitgeroepen deskundigen en/of instructeurs. Ik durf de term “oogkleppen” wel te laten vallen hier.
Wens
Wat ik zo graag wil, is dat we nog meer vertrouwen krijgen in de goed opgeleide, gecertificeerde en ervaren instructeurs en therapeuten net zoals we dat hebben in de evenzo goed opgeleide, gecertificeerde en ervaren zweminstructeurs, leraren, elektriciëns en cv-installateurs. En natuurlijk weet ik dat er wat kaf onder het koren is. Hoe meer waarde we hechten aan en vertrouwen hebben in goed opgeleide, gecertificeerde en ervaren instructeurs en therapeuten, hoe meer kaf van het koren wordt gescheiden. En iedereen weet eigenlijk wel wat het kaf is en wie het koren. Laten we gewoon eerlijk zijn: ook al kunnen we zelf zwemmen, betekent dat we dan zelf zwemles kunnen geven….??? Ik denk het niet! Laten we dat dan ook eens in ons achterhoofd houden met therapeuten, instructeurs en hondenscholen!
Arnt Haanappel schreef eerder een artikel over de herplaatsing van een Rottweiler en over de opvoedmethode van je Rottweiler pup.
Geef een reactie