Vorige week verscheen het eerste verhaal van de bijzondere Rottweiler Cheyenne. Cheyenne is een prinses en laat zich per koets vervoeren. Ook kan ze verhalen vertellen én opschrijven. In een wekelijkse column vertelt ze wat haar is overkomen en hoe haar ‘mensen’ (mam, pap en de kinderen) en Husky Tyson, haar helpen om haar leven een stuk aangenamer te maken. Dit is de tweede column van Cheyenne.
Dronken eend
Hallo, daar ben ik weer!
Ik heb jullie vorige week verteld dat ik een rughernia heb en daardoor dagelijks in mijn koets word rondgereden omdat mijn achterpootjes niet zo goed meewillen.
Nou twee weken geleden kon ik alleen maar op mijn kont schuiven en een week geleden liep ik volgens pap en mam als een dronken eend. Elke dag gaat het wat beter met mij.
Sinds vorige week zondagavond krijg ik geen tabletjes meer, daar ben ik blij om! Wat wel jammer is, is dat ik nu ook het extra koekje mis dat ik altijd met het tabletje kreeg.
Kouwe Kak
’s Nachts slaap ik heerlijk! Mam en pap houden mij dan gezelschap, want als zij naar boven gaan dan word ik erg verdrietig en ga ik hard huilen!
Ik slaap normaal ook boven en dan kunnen ze mij nu toch niet zomaar alleen laten! Gelukkig doen ze dat ook niet en daarom lig ik elke nacht heerlijk te slapen.
Ik heb echt een geweldig leven! Het enige nadeel is dat ik elke ochtend al vroeg wakker word gemaakt om naar buiten te gaan. Ik laat ’s ochtends altijd merken dat ik het daar niet mee eens ben, ik ga gewoon achterstevoren in mijn kar zitten.
Pap noemt me daarom ‘Hare Koninklijke Hoogheid Cheyenne van Kwispelstaart tot Troetelstein’. Hij vind dat ik een kouwe kak ben. Ik vind het niet normaal dat ik zo vroeg wakker word gemaakt!
Niet in de achtertuin
Van de week had mam heel veel pijn. Pap was weg en de kinderen zaten op school, dus mam wist niet hoe ze mij die middag uit moest gaan laten. Ze zei dat ik dan maar moest proberen om in de achtertuin te plassen en dat we, zodra pap thuis kwam, zouden gaan wandelen.
Samen met Tyson liep ik naar buiten toe, maar ik ben toch niet gek?? Ik ben een prinses, ik ga toch niet in de achtertuin plassen? Ik ben gauw uit mezelf in mijn kar gaan zitten want ik moest toch best nodig.
Tyson plaste wel in de achtertuin, hij heeft totaal geen manieren…
Gelukkig kwam Chantal net uit school en is zij samen met mam en mij een rondje gaan wandelen.
Prinses in de koets
Ik vind het echt geweldig om in mijn koets rond gereden te worden, want ook al kan ik al heel goed en stukken verder lopen dan vorige week, soms wil ik me gewoon laten rondrijden 
.
Ik had tijdens die wandeling wel een aanvaring met een hondje. Hij blaft en gromt altijd naar mij en ooit wilde hij me zelfs in mijn poten bijten. Toen ik hem een keer had laten weten dat ik daar niet van gediend was. Vanaf die tijd gromt en blaft hij alleen van een verre afstand naar me.
Maar nu ik in mijn kar zit, durft hij wel dichterbij te komen. Mam had al een aantal malen aan die mevrouw gevraagd of ze even wilde wachten, maar die mevrouw riep naar mam en Chantal dat ze het raar vond dat ze met mij rond liepen terwijl ik niet goed kan lopen.
Boos
Daar werd ik boos om, ik kan juist weer stukken beter lopen! Iedereen is super trots op mij, maar deze mevrouw kraakte mij alleen maar af. Chantal werd ook boos op die mevrouw, maar mam zei tegen ons dat we ze maar gewoon moesten negeren. Dat was best moeilijk want die mevrouw en dat hondje kwamen achter ons aan. Ze riep van alles, maar we hoorden het toch niet omdat haar hondje zo hard naar mij blafte en gromde.
Stilzitten
Ik wilde uit de kar zodat ik dat hondje eens flink de waarheid kon zeggen, maar ik moest stil blijven zitten van mam.
Toch ben ik even gaan staan en heb ik ze even hard en luid duidelijk gemaakt hoe ik over hun dacht.
Vanaf die dag weet ik dat ik ook in mijn kar kan staan, dus dat probeer ik nu steeds vaker. Mam zegt dat als ik niet stil zit, ik een gordel aan moet. Ze is bang dat ik anders uit de kar val, maar ik ben niet gek. Ik zorg er wel voor dat ik niet val! Staand kun je nou eenmaal meer zien en ruiken!!
Antislip sokjes
In huis vind ik het nog best moeilijk om zonder hulp te lopen. Wij hebben laminaat op de vloer. Pap en mam hebben toen bewust voor stroef laminaat gekozen zodat Tyson en ik niet uit konden uitglijden, maar toch is het nog steeds een beetje te glad. Mam heeft daarom antislip sokjes voor mij gekocht, maar hee, ze is gek! Ik ga toch geen sokken aantrekken? Die heb ik gauw uitgetrokken. Want ook al stond ik beter op de vloer en gleed ik niet meer uit, dan nog trek ik geen sokken aan!!
Zodra ik buiten ben loop ik als een kievit. Pap zegt dat ik X-benen met O-aandrijving heb omdat ik mijn pootjes nog een beetje gek neerzet, maar ik kan de loopbeweging weer maken.
Nee Yen! Dat mag niet!!
Ze hebben hier een nieuwe zin geleerd in huis, tenminste dat denk ik. Eerder hoorde ik die zin nooit,maar nu hoor ik hem wel 100 keer per dag!: ‘Nee Yen! Dat mag niet!!’
Ik mag dus niet met een bal spelen in huis, ik mag niet van mijn plek af komen, ik mag niet met Tyson spelen.
Echt flauw! Want dat wil ik allemaal zo graag!
Gisteren heb ik gauw een hap uit een plantenbak genomen en heb ik er met mijn poot ingestaan. Toen lag er overal potgrond… Ik ben gauw terug op mijn kussen gaan liggen en deed net alsof ik sliep…
Het leukste was dat Tyson de schuld kreeg, terwijl hij dit keer helemaal niets gedaan had.
Ik had er alleen geen rekening mee gehouden dat er allemaal potgrond aan mijn neus zat, dus toen kwamen ze er alsnog achter dat ik het gedaan had.
Normaal gedraag ik me gewoon heel netjes hoor, maar ik vind het zo frustrerend dat ik niets mag!!
Volgende week meer over de bijzondere Rottweiler Cheyenne
Mijn kar staat buiten, Tyson danst en springt door de woonkamer… Dat betekent maar één ding, we gaan wandelen! 
Tot volgende week.
De bijzondere Rottweiler Cheyenne heeft ook een eigen Facebook pagina, waarop je haar belevenissen kunt volgen.
Geef een reactie