De herplaatsing van een Rottweiler moet je niet onderschatten. Sommige honden hebben heel wat meegemaakt. Natuurlijk zijn rust en vertrouwen belangrijke ingrediënten, maar ook tijd en geduld zijn van groot belang. Arnt Haanappel weet er van alles van. Hij nam onlangs een herplaatser met een rugzak in huis.
Gouden mand
Onlangs kwam er een bericht voorbij op de Facebook-pagina van een stichting die zich (enorm) inzet om Rottweilers te herplaatsen. Ik deel deze berichten altijd. En ook lees ik de meeste commentaren, die gelukkig maar al te vaak positief zijn en zeker ook in de trant van “ik hoop echt dat je binnenkort je gouden mand krijgt”. Dan word ik echt vrolijk dat zulke berichten zo vaak gedeeld worden en dat er zo veel mensen zijn die zo graag een tweede (of derde…. of nog meer) kans gunnen aan zo’n herplaatser of in ieder geval empathie hebben.
Oordeel en ongevraagd advies
Maarrrr….. dan zie je dat er toch altijd wel mensen zijn die meteen hun oordeel klaar hebben staan of nog erger wel eventjes ongevraagd advies geven. Ik vind écht dat als je niet de gehele situatie en alle omstandigheden kent, weet en begrijpt, je gewoon geen recht van spreken hebt en dus ook absoluut niet in staat bent om een oordeel te vellen dan wel ongevraagd advies te geven.
Zoiets zag ik dus bij dat bericht…. er werd door iemand eventjes aangegeven dat “als de hond een week bij hem zou zijn, deze dan weer gewoon is zoals hij hoort”….. Uhm…. een week??? Dan wil ik je graag even meenemen in onze ervaring met een herplaatser van een Rottweiler met nogal een rugzak…
Vorig jaar juni, nu 10 maanden geleden, werden we benaderd nadat ik een reactie had geplaatst bij een bericht op die Facebook-pagina…: of we wellicht écht serieuze interesse hadden om een reutje van 6,5 maand met een rugzak in huis te nemen…. ? Na goed onderling overleg zijn twee keer wezen kijken: een keer met onze Dana (teef van toen 2,5 jaar) en een keer met onze jongens (toen 9 en 10). We besloten om die kleine stuiterbal mee te nemen. Natuurlijk hebben we het gehad over zijn rugzak, over de nodige ervaring met een herplaatser (onze Dana hebben we overgenomen van mensen toen ze 4,5 maand was), over het cursus volgen met hem, over het feit dat ikzelf opgegroeid ben met Rottweilers (en mijn vrouw met Pekinezen) en over het bijna voltooid hebben van mijn opleiding tot kynologisch instructeur met al de nodige praktijkervaring.
Herplaatser in huis
En dan begint het feest…. een tweede hond in huis…. met een rugzak…. en dat bleek in praktijk toch écht een rugzak te zijn…. Meneertje vond het namelijk nodig om je te pakken (lees: op te vreten…) wanneer je hem eten gaf…. meneertje was bereid tot een heus gevecht wanneer je hem een kauwbotje had gegeven (of wat hij dan ook bij zich had) en je ook maar even naar hem keek… meneertje had totaal geen opvoeding en training gehad, was bijzonder slecht tot niet gesocialiseerd, had (veel) teveel druk van de vorige eigenaar op hem gekregen, is ook geslagen, wat uiteindelijk had geleid tot een tweetal bijtincidenten… de stichting en ons treffen geen blaam, omdat bepaalde informatie pas door de vorige eigenaar schoorvoetend werd toegegeven nadat wij die leuke knul al in huis hadden….
Rust en vertrouwen
Wij hadden vertrouwen in meneertje en waren bereid om alles op alles te zetten en hem te begeleiden naar een echte “gentleman”. Het allereerste wat we deden, was hem een eigen plek geven…. zodat hij tot rust kan komen…. gewoon simpelweg rust…. Die plek was redelijk snel en gemakkelijk gevonden: een bench onder de trap, waar hij al vrij snel merkte dat dat zijn eigen plekkie was. Daarnaast hoefde hij niets, behalve eten en drinken, wandelen, wat spelen en slapen. Eigenlijk het beginnen met opbouwen van vertrouwen en een band op basis van wederzijds respect en met duidelijke richtlijnen, heldere kaders en overzichtelijke grenzen. Dat is echt van belang bij de herplaatsing van een Rottweiler.
Inschattingsfout
Dat betekende dus op vaste tijdstippen wandelen, eten, slapen en “Ja = Ja & Nee = Nee”. Oftewel duidelijkheid, structuur en consequent zijn. Meneertje had hier echt behoefte aan en het was ook zijn houvast. We merkten dat hij langzamerhand wat tot rust begon te komen, maar ook dat geduld belangrijk was. Niet te snel willen en niet onderschatten. Tja…. om eerlijk te zijn, er is een moment geweest waarop ik écht een inschattingsfout maakte en erachter kwam dat meneertje nog 1 dingetje niet had laten zien, maar wel had…. redirecte agressie…. en dat is een serieus iets…. en heeft o.a. met vertrouwen te maken… leermoment voor mij om nog rustiger aan te doen.
Stress
Lang verhaal kort: ik stond met een bloedende hand tegenover een Rottweiler reu, waarvan de stressemmer helemaal was overgelopen, volledig overprikkeld was en het gewoon écht niet meer wist, maar wel smeekte om te helpen….. je kunt er dan met een gestrekt been ingaan (en het vertrouwen volledig verzieken) of je kunt het anders doen: terwijl mijn oudste zoon onze andere hond Dana mee naar de keuken leidde, heb ik wat lekkers gepakt, hem naar zijn plaats (bench) gebracht en hem met rust gelaten… om vervolgens naar de huisartsenpost te gaan voor twee hechtingen en een tetanusprik….
Redirecte agressie
Door de behoorlijk slechte behandeling in zijn jonge leven, was meneertje dus nogal onzeker geworden, had zich een vorm van redirecte agressie eigen gemaakt en viel uit naar iedere andere hond. En daar zijn we vanaf het begin mee aan de slag gegaan. Hoe? Door hem vertrouwen te geven, rust, regelmaat, kaders, richtlijnen en grenzen. Door op ruime afstand met hem te gaan oefenen dat andere honden helemaal niet zo eng zijn en stapje voor stapje deze afstand te verkleinen. En bovendien door iedere vorm van gewenst gedrag -hoe klein ook- direct te belonen met wat lekkers en lovende woorden. En door iedere zondagochtend naar een erkende hondenschool te gaan met gediplomeerde kynologisch instructeurs. En door de uitlaatservice die voor hem een eigen veld heeft, waar hij lekker vrij kan zijn. Maar bovenal geen harde hand, fysieke correctie(s) of anderszins.
Herplaatsing van een Rottweiler
En hoe uit zich dat 10 maanden later? Meneertje is inmiddels een jonge vent geworden waarbij zijn testosteron soms door z’n lijf giert, die, wanneer hij een kauwbotje krijgt, naar je toekomt om met dat botje te gaan spelen, die keurig wacht totdat je zijn voerbak hebt neergezet en gezegd “toe maar”, die pas zeer recent weer een poging van redirecte agressie vertoonde, maar zich op het allerlaatste moment bedacht, zelf ging zitten en vroeg om wat lekkers, die onlangs een hond op vijf meter afstand kon passeren zonder helemaal uit z’n plaat te gaan…. zijn we er dan? Nee, we zijn er nog niet, maar we zijn al wel heel ver gekomen. Kortom: de mensen die menen dat een hond en dan ook nog een herplaatser met een rugzak, direct, of anders heel snel, (weer terug) in het gareel is, vergissen zich vreselijk. Goed werk heeft tijd nodig! Een hond met een rugzak, zoals de onze, heeft heel veel tijd nodig, heel veel geduld en heel veel vertrouwen. En wellicht dat sommige dingetjes er nooit helemaal uitgaan…. En dan de mensen die het van buitenaf allemaal zien en er wat van vinden? Die mensen raad ik aan om dit nog een keer helemaal te lezen, niet te (ver)oordelen en zichzelf de vraag te stellen of zij dit ook kunnen en willen….
Meer over herplaatsers
Op RottweilerStart verschenen eerder artikelen over herplaatsers: Rottweiler Sienna: de herplaatser uit Spanje, Herplaatser in huis! en Cinn de herplaatser van Marktplaats. Bij Stichting Rottweiler Nederland kun je informatie krijgen over de herplaatsing van een Rottweiler. Bij deze stichting kun je terecht als je op zoek bent naar een nieuwe gecontroleerde eigenaar. De stichting hanteert een strenge adoptieprocedure.
Super mooi geschreven. En zo waar. Een hond met een rugzak(je) is niet meteen een andere hond bij een andere baas. Daar is tijd, geduld en boven alles vertrouwen voor nodig. Want ook met alleen een consequent ritme is het niet op te lossen. Ondanks dat, dat natuurlijk ook belangrijk is. Ik heb in het verleden een 6 jarige jack russel opgevangen. Dit heb ik met liefde en plezier gedaan. Ondanks de momenten van achter het behang te willen plakken en het dan vooral niet doen. Maar rust bewaren en opnieuw afstand nemen. En opnieuw beginnen.
Echt een mooi verhaal ik heb daar echt bewondering voor
Heb ook zo eentje gehad uit het asiel met een serieuze rugzak alleen is het volledig verkeerd gegaan op 3 weken tijd 3 aanvallen gehad met heel erge bijtwonden. En het ergste was dat hij het bloed dat ik verloor direct oplikte het zo mijn 4de rottweiler worden helaas was het niet zo het dier had te veel meegemaakt bij zijn vorige baas Denzo was pas 2 jaar toen hij ingeslapen is war heel erg was voor hem want hij kon er niet aan doen dat hij zo was.
Wat een mooi verhaal. Ook heel herkenbaar. De ene hond heb je bij wijze van spreken wel in een week in het gareel. Maar er zijn er zo veel met een (onbekend) rugzakje. En dan is is geduld een schone zaak.
Als je van de Rottweiler zijn/haar vertrouwen hebt gewonnen dan kun je geen betere vriend hebben.